به نقل از «فرارو»

۹ راهکار برای دستیابی به آرامش درونی

تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۴۹۳۱۲

فرارو- همه ما با افرادی مواجه شده ایم که به نظر می‌رسد آرامش درونی و رضایت دارند. در افسانه‌ها و مذاهب سنتی این افراد خردمند و دوست داشتنی اغلب حکیمان مسن بوده اند. با این وجود، در حقیقت این افراد کامل و سرشار از عشق از هر طبقه‌ای و در تمام اعصار وجود داشته اند. راز آرامش درونی آنان چیست؟

به گزارش فرارو به نقل از هک اسپریت، شاید بتوان پاسخ داد که موضوع چندان پیچیده نیست و صرفا مستلزم رعایت نظم، انضباط، شناخت و پذیرش خود در سطحی عمیق و اساسی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

۱- آنان خود را به طور کامل می‌پذیرند

پذیرش کلمه‌ای است که ما زیاد به شنیدن آن عادت کرده ایم، اما اغلب با شنیدن آن دچار سوء تفاهم می‌شویم. افرادی که به آرامش درونی دست یافته اند خود را به طور کامل می‌پذیرند و آن چه را که پذیرش رادیکال نامیده می‌شود تمرین می‌کنند. این بدان معنا نیست که آنان برای بهبود یا تغییر تلاش نمی‌کنند. هم چنین، این بدان معنا نیست که آنان به درد و رنج خود یا آن چه از سر می‌گذرانند اهمیت نمی‌دهند.

این صرفا بدان معناست که آنان می‌پذیرند وضعیت فعلی همان است که هست و آنان نیز همان هستند که هستند. این پذیرش واقعی، کامل و بدون قید و شرط منبع قدرت عظیمی برای تحول و رشد فرد است. کلید بهزیستی ما این است که خود را همان طور که هستیم بپذیریم. این بدان معناست که فضایی را برای تجربه انسانی مان درست کنیم بدون آن که خود را قضاوت کنیم.

۲- روی سرزنش کردن تمرکز نمی‌کنند

افرادی که آرامش درونی پیدا کرده اند بر روی سرزنش تمرکز نمی‌کنند. آنان از تلاش برای کشف این که دقیقا چه کسی مقصر همه مشکلات جهان است دست برداشته اند. آنان زمانی که صبح از خواب بیدار می‌شوند روی کاری که قرار است انجام دهند تمرکز می‌کنند.

۳- آنان به ارزش‌های خود وفادار هستند

وفادار ماندن به ارزش‌های خود همیشه آسان نیست، اما کسانی که آرامش درونی پیدا کرده اند این کار را انجام می‌دهد. هیچ کس نمی‌تواند آنان را بِخَرد و مهم نیست که چه قیمتی را پیشنهادی می‌کنند. آنان به سطحی از اطمینان در مورد آن چه بدان اعتقاد دارند و به آن اهمیت می‌دهند رسیده اند که در نتیجه آن به خطر نخواهند افتاد.

آنان براساس آن چه بدان باور دارند و برایش ارزش قائل هستند عمل می‌کنند. این امر باعث می‌شود که افراد دارای آرامش درونی بسیار کاریزماتیک باشند، زیرا کسانی که دارای ماموریت و توانایی قوی برای عمل هستند دیگران را به سمت خود می‌کشانند. آرامش درونی ناشی از شناخت باور‌های خود و داشتن تمایل به عمل بر اساس آن باورهاست. برای انجام این کار اصطلاحا به ماهیچه‌های ذهنی نیاز دارید.

۴- آنان از زندگی بدون نیاز به دریافت تایید از جانب دیگران خوشحال و راضی هستند

زیست شناسی و تکامل ما باعث می‌شود از تایید لذت ببریم. دانستن این که ما کار خوبی انجام می‌دهیم منجر به ترشح دوپامین و انواع احساسات خوشایند می‌شود. با این وجود، آنانی که آرامش درونی پایدار را یافته اند دیگر مشتاق دریافت آن تایید از سوی دیگران نیستند. آنان واقعا این واقعیت را پذیرفته اند (و حتی دوست دارند) که فراتر از نیاز به احساس درک یا تایید دیگران به زندگی ادامه دهند. مطمئنا آنان بازخورد و انتقاد را در نظر خواهند گرفت، اما این حرف آخر در مورد کار‌هایی که انجام می‌دهند یا انجام نمی‌دهند نخواهد بود. طبیعی است که بخواهیم دیگران آن را دوست داشته باشند و خوب است که بپذیریم این اتفاق همیشه رخ نخواهد داد.

۵- آنان به دنبال فردی نیستند که نجات شان دهد

وابستگی به یکدیگر یک موقعیت ناگوار است که در بسیاری از روابط ظاهر می‌شود و اغلب به یک "نجات دهنده" و "قربانی" تبدیل می‌شود. افرادی که آرامش درونی را یافته اند کار درونی عمیقی انجام داده‌اند تا به اندازه کافی احساس خوبی داشته باشند بدون این که نیازی به شخص، مکان، ایدئولوژی یا موقعیت بیرونی برای تایید آن داشته باشند.

۶- آنان از احساسات دردناک طفره نمی‌روند و یا رفتار‌های فرار را انجام نمی‌دهند

افرادی که آرامش درونی واقعی را یافته اند واقعا پذیرفته اند که زندگی صرفا تجربیات و احساسات خوشایند نیست. اتفاقات بسیار زیادی برای ما رخ می‌دهند از جمله ناامیدی به دنبال از دست دادن شغل و یا جدایی از فرد مورد علاقه که کاملا تحت کنترل ما نیستند. این مسائل باعث ایجاد درد و اندوه می‌شوند که لزوما چیز بدی نیست بلکه صرفا بخشی از زندگی است. کسانی که آرامش درونی پیدا کرده اند پذیرفته اند که زندگی به مثابه یک پکیج است که در آن همه چیز وجود دارد و سعی نمی‌کنند از طریق رفتار‌های اعتیادآور یا انکار از درد فرار کنند. آنان با درد مواجه می‌شوند و اذعان می‌کنند که احساسات دشوار به اندازه احساسات خوشایند معتبر و واقعی هستند. زندگی با چسبیدن به لذت و دوری از درد فرمولی برای شادی و رفاه نیست. مسیر بیداری شامل شناخت و استقبال از طیف کاملی از احساسات انسانی ما است.

۷- آرامش درونی و عملگرایی را در میان آشفتگی‌های بیرونی حفظ می‌کنند

بخش‌هایی از زندگی که خارج از کنترل ما می‌باشند رخداد‌ها و شرایطی هستند که گاهی اوقات نمی‌توان برای آن‌ها آماده شد، اما کسانی که آرامش درونی پیدا کرده اند راهی در اعماق درون خود پیدا می‌کنند تا حتی زمانی که اوضاع آشفته یا دیوانه کننده است آرامش شان را حفظ کنند. انتظارات آنان واقع بینانه است و انتظار امنیت یا آرامش کامل را ندارند. آنان می‌دانند که واقعیت‌ها می‌توانند به سرعت از کنترل خارج شوند و خود را برای این موضوع آماده کرده ان. آنان آماده و مایل هستند تا با طوفان‌های از پیش اعلام نشده زندگی سازگار شوند از جمله با بخشی که پیش‌تر در مورد پذیرش احساسات دشوار که اغلب با حوادث ناگوار زندگی همراه است ذکر شد.

۸- زندگی‌ای مملو از هدف و برنامه‌های عمل محور دارند

آنان جستجوی روح و درون نگری را انجام داده اند تا دریابند می‌خواهند زندگی خود را به چه چیزی متعهد کنند. این وضعیت به آنان یک لنگرگاه درونی بخشیده که بسیاری از اطرافیان شان فاقد آن هستند. در برهه‌های زمانی سخت و گیج کننده آنان مانند یک طناب نجات به ماموریت شان می‌چسبند و هدف خود را در زندگی شخصی و حرفه‌ای شان دنبال می‌کنند.

۹- کینه‌های قدیمی را کنار گذاشته‌اند

کینه‌ها ارزش نگهداشتن ندارند، اما گفتن این موضوع از انجام دادن آن راحت‌تر است. افرادی که واقعا با خودشان در صلح هستند انتقام جویی‌ها و کینه‌های سوزان گذشته را کنار گذاشته اند. آنان هم چنین از افرادی که قلدرمآبی می‌کنند و از افراد سمی دوری می‌کنند. باید به این موضوع توجه داشته باشید که شما با انواع افراد وموقعیت‌هایی روبرو می‌شوید که سعی می‌کنند آرامش تان را برهم بزنند. در نتیجه، تا حد امکان باید از این قبیل افراد دوری کنید.

صلح با خودتان به این معنی نیست که دچار بحران یا مشکل نیستید بلکه صرفا بدان معناست که حتی در شرایط سختی که می‌گذرد خودتان را دوست دارید و به آن اهمیت می‌دهید و آماده هستید که زندگی را به بهترین شکل ممکن ادامه دهید.

منبع: فرارو

کلیدواژه: قیمت طلا و ارز قیمت موبایل یافته اند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۴۹۳۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیر نخوردن نوزاد؛ بررسی ۰ تا ۱۰۰ دلایل + راهکار

شیر نخوردن نوزاد چه دلایلی دارد؟ ممانعت نوزادان از شیر خوردن، والدین را نگران می‌کند و مشکل اینجاست که نمی‌توان دلیل این موضوع را از خود نوزاد پرسید!

به گزارش صدای ایران از عصر ایران،به طور کلی اصلی‌ترین دلایل شیر نخوردن نوزاد شامل موارد زیر است:

سینه‌ی مادر به طور صحیح یا کامل در دهان نوزاد قرار نمی‌گیرد.

راه تنفس نوزاد آزاد نیست یا نمی‌تواند راحت نفس بکشد.

شیر کافی وجود ندارد و کودک از شیر خوردن ناامید شده است.

نوزاد نارس است و بلعیدن یا مکیدن برای او دشوار است.

صاف یا معکوس بودن نوک سینه‌ها نیز می‌تواند یکی از دلایل شیر نخوردن نوزاد باشد.

نوزاد خواب‌آلود است.

درد‌ها یا مشکلات جسمی و ناراحتی‌های پس از زایمان در نوزاد (مثل رفلاکس معده به مری، کبودی بدن، درد در شانه‌ها یا سر نوزاد و …) نیز ممکن است او را برای شیر خوردن با مشکل رو به رو کند.

در ادامه هر یک از این دلایل را بیش‌تر شرح می‌دهیم و به راهکار‌ها می‌پردازیم.

اصلی‌ترین دلایل شیر نخوردن نوزاد و راهکار‌ها

همانطور که در سایت nct.org.uk آمده است:

a strong or fast flow of milk, which your baby is struggling to take. a painful mouth, due to an infection like thrush or because they're teething. being more aware of their surroundings and being easily distracted, for example by noise. a change in the taste of your milk, such as that due to your menstrual cycle.

ترجمه: ممکن است دلایل شیرنخوردن کودک شما این موارد باشد: جریانِ قوی و سریع شیر که کودک شما برای بلعیدن آن به مشکل میوفتد، مشکلاتی مثل عفونت در دهان کودک، حساس و آگاه بودن زیاد به محیط اطراف که باعث حواس‌پرتی آنها می‌شود، تغییر در طعم شیر که به خاطر مواردی مثل دوران قائدگی رخ می‌دهد.

در اولین گام برای رفع مشکل شیر نخوردن نوازد، باید به بررسی دلایل بپردازیم. در این بخش اصلی‌ترین دلایل این موضوع را بررسی می‌کنیم و راهکار‌هایی را برای هر کدام ارائه می‌دهیم.

۱ ـ عدم قرارگیری صحیح سینه در دهان نوزاد

اگر نوک سینه به خوبی در دهان نوزاد قرار نگیرد، نمی‌تواند شیر را به خوبی خارج کند؛ در نتیجه ناامید می‌شود و از شیر خوردن امتناع می‌کند. به همین ترتیب شیر دادن برای دفعات بعدی دشوارتر می‌شود. پس مهم است که از ابتدا شیوه‌ی صحیح شیر دادن را آموزش ببینید. (از طریق فرد متخصص یا منابع معتبر)

راه‌حل:

هنگامی که دهان کودک کاملا باز است، او را به سینه نزدیک کنید تا بهتر بتواند نوک سینه و ناحیه‌ی قهوه‌ای رنگ اطرافش را وارد دهان خود کند.

نوک سینه را به سمت سقف دهن نوزاد بگیرید.

نوک سینه و بیشتر آرئول (ناحیه‌ی قهوه‌ای رنگ اطراف نوک سینه) باید در دهان نوزاد قرار بگیرد و در عمق دهانش باشد.

بیشتر ناحیه‌ی آرئول باید از بالای لب بالایی کودک قابل مشاهده باشد؛ یعنی اگر بخش زیادی از ناحیه‌ی آرئول سینه‌تان را از زیر لب پایینی کودک می‌توانید مشاهده کنید، به این معناست که شیوه‌ی قرار‌گیری سینه در دهان نوزاد صحیح نیست.

دماغ نوزاد باید نزدیک نوک سینه قرار داشته باشد.

سر نوزاد را کمی به عقب برگردانید تا لب بالایی او کاملا بالای نوک سینه قرار بگیرد و بتواند دهانش را کاملا باز کند.

اگر سینه به درستی در دهان نوزاد قرار گرفته باشد، چونه‌ی نوزاد به سینه فشار می‌آورد.

نوزاد هنگام شیر خوردن از بینی نفس می‌کشد؛ اگر راه تنفس او آزاد نباشد یا نتواند به راحتی تنفس کند، شیر خوردن را متوقف خواهد کرد.
در حالت مناسب، نوزاد باید بتواند به راحتی شیر را بمکد، قورت بدهد و نفس بکشد.

اگر بینی نوزاد روی سینه قرار می‌گیرد و نمی‌تواند به راحت نفس بکشد، پایین بدن نوزاد را به خود نزدیک‌تر کنید تا سر در حالت مناسب‌تری قرار بگیرد و بینی آزاد شود. (زاویه‌های مختلف را امتحان کنید تا ببینید در کدام حالت نوزاد راحت‌تر نفس می‌کشد و بینی او در نقطه‌ی مناسب‌تری قرار می‌گیرد.)

هرچه قرار گرفتن سینه در دهان نوزاد بهتر و مناسب‌تر باشد، کودک بهتر تغذیه می‌شود.

اگر نوزاد در حال مکیدن شیر باشد، به مرور سرعت مک زدنش کم‌تر خواهد شد؛ علاوه بر این، می‌توانید صدای قورت دادنش را بشنوید.
حالت شیر دادن هم اهمیت زیادی دارد؛ علاوه بر حالت خوابیده و نشسته، حالت‌های متفاوت دیگر را هم امتحان کنید تا مناسب‌ترین حالت را پیدا کنید. به عنوان مثال حالت کوالا برای نوزادانی که درگیر رفلاکس یا عفونت گوش هستند مناسب است. به این صورت که مادر در حالت نشسته قرار می‌گیرد (روی صندلی) و نوزاد را روی ران پا به حالت عمودی می‌نشاند؛ به طوری که پشت و سر نوزاد در حالت عمودی قرار داشته باشد.

۲ ـ نارس بودن نوزاد

اگر فرزندتان نارس به دنیا آمده است، ممکن است در ابتدا نتواند شیر بخورد. نوزادان نارس دهان‌های کوچک‌تری دارند؛ پس سینه به طور صحیح در دهان آنها قرار نمی‌گیرد. علاوه بر این، انرژی کم‌تری برای مکیدن دارند و ممکن است قبل از سیر شدن، توانایی مکیدن را از دست بدهند.

۳ ـ صاف یا معکوس بودن نوک سینه‌ها

البته اکثر نوزادان مشکلی در این زمینه ندارند و می‌توانند نوک سینه و ناحیه‌ی اطراف آن را وارد دهان کرده و شیر بخورند. اما اگر فکر می‌کنید که شیر نخوردن نوزاد شما به دلیل فرم نوک سینه هایتان است، می‌توانید از راهکار‌های زیر استفاده کنید.

راه‌حل:

● بافت سینه را عقب بکشید تا نوک سینه بیش‌تر بیرون بزند.

● در سایت معتبر llli.org بیان می‌شود که خارج شدن شیر از نوک سینه، به بیرون‌تر آمدن آن کمک می‌کند؛ بنابراین نوک سینه و ناحیه‌ی آرئول را ماساژ دهید تا شیر به سینه برگردد و نوک سینه را بیرون‌تر بیاورد.

راه‌حل:
بافت سینه را عقب بکشید تا نوک سینه بیش‌تر بیرون بزند.

در سایت معتبر org بیان می‌شود که خارج شدن شیر از نوک سینه، به بیرون‌تر آمدن آن کمک می‌کند؛ بنابراین نوک سینه و ناحیه‌ی آرئول را ماساژ دهید تا شیر به سینه برگردد و نوک سینه را بیرون‌تر بیاورد.

۴ ـ تأخیر در تولید شیر

ممکن است برای برخی از مادران، تولید شیر کافی در سینه‌ها تا چند روز بعد از تولد نوزاد طول بکشد؛ در نتیجه، طی این چند روز، کودک انگیزه‌ی خود را برای شیر خوردن از دست می‌دهد و برای دفعات بعدی از شیر خوردن امتناع می‌کند.

۵ ـ خواب‌آلود بودن نوزاد

همان‌طور که می‌دانید، نوزادان در ابتدای تولد ساعات زیادی خواب هستند؛ اما روند زایمان و دارو‌هایی که حین یا بعد از زایمان به مادر تزریق می‌شود، می‌تواند خواب‌آلودگی نوزاد را بیش‌تر کند؛ بنابراین یکی از دلایل شیر نخوردن نوزاد و لجبازی کودک در خوردن شیر می‌تواند خواب‌آلودگی او باشد.

البته بهتر است که از ابتدا به فکر تنظیم کردن خواب نوزاد خود باشید. همانطور که در سلام آگاهی آمده است:

هر چه کودک بزرگتر شود، آموزش مهارت خواب و تنظیم خواب شبانه او سخت‌تر خواهد شد و ایجاد این عادت، زمان بیشتری طول خواهد کشید. اما در نهایت همه کودکان این توانایی را دارند که سر ساعت مشخصی و با قاعده معینی بخوابند.

۶ ـ آسیب‌های حین زایمان

معمولا به درد‌های مادر بعد از زایمان پرداخته می‌شود، اما باید بدانید که ممکن است نوزاد هم درد داشته باشد. زایمان‌های سخت، کبودی‌های حین زایمان یا حتی زایمان خیلی سریع، می‌تواند برای کودک درد (به عنوان مثال سردرد) ایجاد کند.

۷ ـ سایر مشکلات جسمی

گاهی مشکلات جسمی دیگری همچون رفلاکس شدید معده به مری، کولیک، اسهال، باد معده، استفراغ یا بیرون‌روی نیز می‌تواند در نوزاد احساس ناراحتی ایجاد کرده و میل به شیر خوردن را در او کم کند. حساسیت‌های غذایی یا مشکلات دستگاه گوارشی در نوزادان رایج است.

نکات تکمیلی برای رفع مشکل شیر نخوردن نوزاد

همان‌طور که در بخش‌های قبل گفته شد، ابتدا باید دلیل مشکل را پیدا کنید. اما راهکار‌های زیر هم می‌توانند نکاتی تکمیلی برای شیر خوردن بهتر نوزاد باشند.

ناامید نشوید و تلاشتان را ادامه دهید. ایجاد عادت‌ها زمان‌بر هستند.

حالت‌های مختلف شیردهی را امتحان کنید تا ایده‌آل‌ترین حالت را بر اساس راحتی خودتان و راحت‌تر بودن نوزاد پیدا کنید.

نوزادتان را در آغوش بگیرید و او را نوازش کنید.

تا حد امکان برنامه‌ی ثابت و منظمی برای شیر دادن داشته باشید و در یک محل ساکت و به دور از محرک‌ها این‌کار را انجام دهید.

اگر نوزاد نوک سینه‌تان را گاز گرفت، واکنش شدید نشان ندهید. چون این موضوع می‌تواند در کودک ترس ایجاد کند.

رژیم غذایی مناسب را جدی بگیرید.

اگر نوزادتان شیر نمی‌خورد، شیر را بدوشید؛ زیرا خالی شدن سینه‌ها محرک تولید شیر بیش‌تر است.

ماساژ دادن سینه با روغن‌های گیاهی و گرم کردن آن، می‌تواند بر افزایش میزان شیر موثر باشد.

در سایت org گفته می‌شود که نوزادان سینه را بیشتر از طریق حس و بو پیدا می‌کنند. برجستگی‌های کوچک اطراف نوک سینه شما (غدد مونتگومری) یک روغن معطر ایجاد می‌کند که به کودک شما کمک می‌کند تا سینه را پیدا کند و او را تشویق به شیر خوردن می‌کند. می‌توانید با دوشیدن مقداری شیر و مالیدن آن روی نوک سینه‌ها و اطراف آن به کودک کمک بیشتری کنید.

کلام آخر

به عنوان نکته‌ی پایانی، اگر هیچ یک از راهکار‌های فوق جوابگو نبود، حتما از یک فرد متخصص کمک بگیرید. تداوم مشکل می‌تواند رفع آن را دشوارتر کند. صبوری و مداومت نیز یک کلید بسیار مهم در گذر کردن از چالش‌های فرزندپروری محسوب می‌شود.